به نقل از «شبستان»

پیوند علی (ع) با فاطمه(س)نمونه تکرار نشدنی در تاریخ شیعه/ اولین ویژگی خانواده برتر در اسلام، اصالت خانوادگی است

تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۲۵۴۲۶

حجت الاسلام واعظ موسوی با بیان اینکه اولین ویژگی خانواده برتر در اسلام، اصالت خانوادگی گفت: در انتخاب اصلح فرد مقابل باید خوشنام باشد منظوراز خوشنام بودن مشهور و معروف بودن نیست لذا خوشنام بودن در قرآن تعبیر به لسان صدق شده است.

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، اولین روز از ماه ذی الحجه برابر است با سالروز زیباترین پیوند آسمانی در جهان اسلام که نمونه تکرار نشدنی در تاریخ شیعه می باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دراین روز مبارک، حضرت علی (ع) با حضرت فاطمه(س)، برترین بانوی جهان پیمان عشق بست و خداوند متعال برترین فرستاده خود را شاهد این ازدواج قرار داد. عمر برکت ازدواج این دو بزرگوار به گستردگی آفتاب است و نام آنها برای همیشه در تاریخ ماندگار شده است.سالروز ازدواج مبارک حضرت فاطمه (س) و حضرت علی (ع) به عنوان روز ازدواج نامگذاری شده است، ازدواج این دو بزرگوار به امر الهی، از امتیازاتی است که پیامبر اعظم(ص)به آن افتخار می کردند. در این پیوند مبارک، فرشتگان آسمان در سرور و شادمانی و بهشتیان به زینت و زیور آراسته شده بودند.

 

ازدواج امر مقدسی است، توجه به ارزش های ظاهری در مقدمات ازدواج نظیر مهریه، جهیزیه، برگزاری مراسم و تشریفات ازدواج و ... زمینه را برای بروز کدورت ها و مشکلات خانوادگی به وجود می آورد.گاهی به واسطه ی سنگینی مراسم ازدواج، ارزش های حقیقی از بین می روند و در آغازین ساعات زندگی مشترک، مشکلات و اختلافات فراوانی به وجود می آید. فاطمه(س) زمانی به ازدواج با امام علی(ع) پاسخ مثبت داد که علی(ع) هیچ سرمایه ای نداشت و تنها دارایی او برای ازدواج، یک زره بود که آن هم صرف تهیه ی وسایل ضروری زندگی مشترکشان شد که عبارت بود از: حصیر، لیوان، گلیم، کوزه، آسیاب دستی، مشک، پوست گوسند، پرده .بنابراین رسم جهیزیه و این که زن موظف باشد هنگام رفتن به خانه ی شوهر، تمام وسایل زندگی را با خود ببرد هیچ ریشه ی اسلامی و شرعی ندارد، بلکه تنها یک سنت است. لذا به مناسبت سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) گفتگویی با حجت الاسلام والمسلمین «سید مهدی واعظ موسوی»، سخنران مذهبی و مشاور خانواده انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.

 

نگاه حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) به امر ازدواج بر چه محورهایی استوار بود و چگونه باید این نگاه در جوانان تقویت شود؟

طبق روایات، حضرت فاطمه (س)، دختر پیامبر اکرم (ص) خواستگاران زیادی داشتند که از لحاظ مادی و جایگاه اجتماعی از موقعیت خوبی برخوردار بودند ولی با این وجود حضرت همه اینها را رد می کردند و هیچ کدام جذابیتی برایشان نداشت. حضرت علی (ع) با وجود اینکه از شرایط مالی خوبی هم برخوردار نبودند ولی وقتی برای ازدواج با حضرت فاطمه (س) اقدام نمودند این بانوی بزرگوار اسلام بلافاصله امام را می پذیرند که این رویداد بیانگر نگاه معنوی و باطنی حضرت به امر ازدواج بوده نه نگاه مادی و ظاهری. لذا این بزرگترین درس به ویژه برای دختران امروز جامعه ماست که  نسبت به ازدواج نگاه مادی نداشته باشند.

 

حضرت علی (ع) با فردی ازدواج کرد که می دانست صاحب معنا و معنویت است. متاسفانه دختران و پسران ما امروز ظاهربین شدند. در مشاوره هایی که به بنده مراجعه می کنند، می بینم که دختران و پسران بیشتر ظواهر (قد بلند و صورت زیبا) یکدیگر را در نظر می گیرند. در حالی که طبق گزارش های موجود در تاریخ، حضرت علی (ع) قد بلندی نداشتند و از قد و قامت متوسطی برخوردار بودند ولی امروزه دیده می شود که بیشتر دختران ما خواستگاران خود را به دلیل قد و ویژگی های فیزیکی ظاهری رد می کنند. این مسئله بیانگر این است که ازدواج در جامعه ما به انحطاط کشیده شده است در حالی که این امر الهی از قداست خاصی برخودار است و فقط در ظاهر افراد خلاصه نمی شود ضمن اینکه در ازدواج باید معرفت و معنویت افراد بیشتر مد نظر قرار بگیرد تا ظواهر.

 

جوانان ما در بعد معنویت هم ظاهر بین بوده و دچار انحراف شدند. آنها معنویت را در نماز خواندن یا داشتن ریش طرف مقابل خلاصه می کنند که اشتباه است آنها تصور می کنند همین که ظاهر دینی داشته باشند کفایت می کند در حالی که طبق روایات، افردی که به خواستگاری دختر شما می آید باید امانت دار، وفادار، صادق و تکیه گاه باشد نه اینکه چون نماز می خواند و یا در مراسم های مذهبی شرکت می کند فرد مومن و معنوی است این امرلازم است ولی کافی نیست. خانواده ها باید در شخصیت فرد مقابل کنکاش بیشتری کنند، این هم تذکری است برای افرادی که دنبال معنویت هستند و به ظواهر توجه زیادی ندارند ولی در پیدا کردن یک فرد باطنی و معنوی باز دچار اشتباه می  شوند و ظواهر دینی را مد نظر قرار می دهند، بنابراین چه آنهایی که دنبال ظواهر مادی و چه آنهایی که دنبال ظواهرمعنوی هستند هر دو اشتباه می کنند.

 

ما باید در انتخاب های خود بیشتر به دنبال افراد با شخصیت، با کرامت و با اصالت خانوادگی باشیم در واقع افرادی که خوشنام هستند. خوشنام بودن به معنای مشهور بودن و معروف بودن نیست. قرآن کریم خوشنام بودن را تعبیر به «لسان صدق» می کند ضمن اینکه برخی دیگر نیز این مساله را ( خوشنام بودن) به مشهور بودن و صاحب نام بودن تعبیر می کنند در حالی که این درست نیست، چون برخی از افراد از طریق زد و بندهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نام آور می شوند که اینها ملاک نیستند. منظور ما از خوشنام بودن مشهور بودن و معروف بودن نیست  این امر در قرآن کریم تعبیر به لسان صدق شده است و این افراد به خاطر کرامت ذاتی و صفات انسانی در بین نیکان و خوبان به خوبی شهره هستند لذا اینها ملاک های یک ازدواج اصلح و خوب محسوب می شوند.

 

اولین ویژگی خانواده برتر در اسلام، اصالت خانـوادگی و اصل و نسب پاکیزه است. اصلاب ارزشمند پدران و دامنهای مطهر و پاک مادران که به هیچ گـونـه پـلیدی آلوده نشده اند، چنان که در زیارتنامه امام حسین (ع) می خوانیم: «اَشهَدُ اَنَّکَ کُنتَ ...» شهادت می دهم که تو از گوهرهای پاک و از ارحام مطهری. جاهلیت به ناپاکیهایش شما را آلوده نساخت و لباسهای ناپاک خود را براندام شما نپوشاند. این ویژگـی آنچنان مهم است که امام حسین (ع) در جریان نهضت کربلا و دست بیعت ندادن با یزید به آن استفاده می کند و من با یزید بیعت کنم، بلکه دامنهای پاک و منزهی که من در آن پرورش یافته ام به من چنین اجازه ای نمی دهند.

 

 

بنابراین لازم است که خانواده ها خودشان را اسیر زرق و برق و ظواهر نکنند. گاهی اوقات می بیننم که دو خانواده جاه طلب و تشریفاتی که زرق و برق دنیا اسیرشان کرده برای وصلت و ازدواج همدیگر را انتخاب می کنند که هر دو طرف اهل تفاخر و چشم و هم چشمی هستند. درست همان است که این خانواده ها با یکدیگر وصلت کنند این در حالی است که خانواده های اصیل و فهیم و با کرامت هیچ گاه سراغ چنین خانواده هایی نمی روند، حتی اگر از لحاظ مادی شرایط بسیار خوبی داشته باشند.

 

لذا نباید این گونه تصور شود که ازدواج خیلی آسان است، اصلا این گونه نیست. در انتخاب ها باید دقت های لازم را داشته باشیم، ضمن اینکه نبایستی وسواس هم به خرج دهیم، چون برخی از افراد در انتخاب های خود دچار وسواس شده و تفریط می کنند یا برخی به اندازه ای سهل انگارهستند که هر کسی را که از راه  وارد می شود، اعتماد می کنند و قبل از اینکه او را بیازمایند، می پذیرند اما برخی هم مو را از ماست بیرون می کشند و بسیار محتاطانه عمل می کنند و با کوچک ترین دلیلی طرف را رد می کنند لذا خواستگاری این افراد بسیار طولانی شده و در نهایت هم هیچ وصلتی صورت نمی گیرد.

 

مهمترین وظیفه خانواده ها در قبال این امر مقدس و الهی چیست؟

خانواده ها گاهی خودشان باعث نگون بختی فرزندان خود می شوند. خانواده هایی که ما با آنها رو در رو هستیم بعد از سیاست «فرزند کمتر» یک دو یا حداکثر سه فرزند به دنیا آوردند لذا کاملا در ازدواج بی تجربه هستند به همین دلیل در زمان ازدواج فرزندشان بسیار هیجانی عمل می کنند و همانند یک عقاب روی سر آنها سایه می افکنند یعنی جای آنها فکر می کنند، جای آنها انتخاب می کنند و جای آنها حرف می زنند که این کار درستی نیست. چون ابتکار عمل را از فرزندان خود می گیرند به حدی که گویا بچه ها اصلا در انتخاب اختیاری ندارند. در واقع والدین همه تصمیمات را می گیرند که این مسئله پیامد خوبی ندارد و به انتخاب جوانان آسیب  می رسانند، ضمن اینکه ما قبول نداریم فرزندمان در فضای مجازی یا در خیابان و دانشگاه با فردی آشنا شود و با اعتمادی که می کند سریع ازدواج کند، این را نمی پذیریم چون تجربه نشان داده که این کار اشتباهی است.

 

ضمن اینکه این را هم قبول نداریم که والدین به جای فرزندانشان فکر کنند، انتخاب کنند و تصمیم بگیرند و جالب هم این است که گفته می شود امروزه فرزندسالاری است در حالی که هیچ گونه سالاری در این فرزندان نمی بینیم، چرا که پدر و مادرها انتخاب می کنند و از صفر تا صد ازدواج را برعهده می گیرند و دخالت می کنند لذا این افراط و تفریط ها در جامعه عواقب زیادی به دنبال داشته است بنابراین باید بر محور تعادل حرکت کرد، هم پدر و مادرها و هم جوانان را دخیل در امر ازدواج شان کرد.

 

برای نهادینه کردن فرهنگ ازدواج معصومین (ع) چه اقداماتی باید در جامعه صورت بگیرد؟

ما متاسفانه با سیره یا منطق عملی معصومین (ع) آشنایی زیادی نداریم و فرهنگ کشورمان ملغمه ای شده از فرهنگ ایرانی، غربی و اسلامی. یعنی چیزی که اصلا مشخص نیست، به عنوان مثال خانواده ها امروز مهریه را به عنوان پشتوانه زن تلقی می کنند در حالی که در قرآن و سیره اهل بیت (ع) اصلا با این تعبیر به کار نرفته است بلکه مهریه یک هدیه ای است در حد توان هدیه کننده و به سهولت قابل پرداخت است. این مهریه های سنگینی که امروزه در جامعه ما صورت می گیرد یک بدعت دست و پاگیر است، دلیلش هم این است که مردم با سیره قرآن و اهل بیت (ع) آشنایی ندارند و هیچ توجهی به قرآن و اهل بیت (ع) ندارند.

 

جامعه امروز ما نه تنها در مورد مهریه به قرآن و سیره اهل بیت (ع) هیچ توجهی ندارند که در همه زمینه ها به این مسئله بی توجه هستند. ما تا به فرهنگ اسلامی و شیعی خودمان برنگردیم، همچنان دچار افراط و تفریط خواهیم بود چون معصومین (ع) همان طور که از اسم شان پیداست، معصوم هستند. یعنی در مقام عصمت قرار دارند. یعنی در نقطه تعادل حرکت می کنند، برای همین است که مقتدا هستند و ما به آنها تمسک و تشبه می کنیم، آنها را الگو و معیار قرار می دهیم و حجت موجه ما در زندگی می باشند لذا تا به این مسیر برنگردیم همچنان افراط و تفریط زندگی ما را مختل خواهد کرد.

 

 

 

 

 

 

پایان پیام/35

منبع: شبستان

کلیدواژه: خانواده ها حضرت فاطمه حضرت علی اهل بیت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۲۵۴۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش زنان در معنابخشی به زندگی خانوادگی و اجتماعی

ما در جامعه امروزی، مادران بی‌شماری را می‌یابیم که نگران تربیت معنوی فرزندان خود، آنها را تحت آموزش‌های مختلف از این جلسه به آن جلسه و از این معلم به آن معلم می‌برند! درحالیکه الگوی اصلی در مقابل چشمان کودکان، در حقیقت خودشان هستند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، وقتی از معنویت سخن به میان می‌آید، گذر از زَبَدی که ناپایدار است و رسیدن به مغز و اصل چیزی که نفع واقعی انسان را در بر دارد، متبادر به ذهن می‌شود. در حقیقت معنویت تلاشی برای وانهادن ادراکات غیرواقعی و درک‌ زندگی واقعی است. تلاشی که به زندگی جهت می‌دهد، برای آن هدف تعیین می‌کند و مسیر انسان را به سوی تکامل رهبری می‌کند.

اما نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی چیست؟ چگونه زنان می‌توانند هم به زندگی خود و هم به اجتماع کوچک (خانواده) و اجتماع بزرگ (جامعه) معنا بخشند؟

خبرگزاری تسنیم در گفت‌وگو با دکتر مژگان خان‌بابا، مشاور امور بانوان معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و استاد دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه، به بررسی نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی پرداخته است.

معنویت؛ تلاشی برای درک‌ زندگی واقعی

«معنوی و معنویت» منسوب به معنا، غالباً در مقابل ظاهری، مادی و صوری به کار می‌رود. واژه «معنویت» را شاید بتوان با این آیه قرآن به خوبی بیان کرد: «كَذَلِكَ یضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا ینفَعُ النَّاسَ فَیمْكُثُ فِی الْأَرْضِ» (سوره رعد؛ آیه 17) در این آیه حق ثابت و ماندنی، و باطل همچون کف روی آب، ناپایدار و زوال‌پذیر معرفی شده است. این آیه می‌تواند مقایسه ظاهر و معنا باشد.

وقتی از معنویت سخن به میان می‌آید، گذر از زَبَدی که ناپایدار است و رسیدن به مغز و اصل چیزی که نفع واقعی انسان را در بر دارد، متبادر به ذهن می‌شود. در حقیقت معنویت تلاشی برای وانهادن ادراکات غیرواقعی و درک‌ زندگی واقعی است. تلاشی که به زندگی جهت می‌دهد، برای آن هدف تعیین می‌کند و مسیر انسان را به سوی تکامل رهبری می‌کند.

اما نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی چیست؟ چگونه زنان می‌توانند هم به زندگی خود و هم به اجتماع کوچک (خانواده) و اجتماع بزرگ (جامعه) معنا بخشند؟

آثار جنسیت زنانه بر رشد عرفانی و معنوی

نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی

برای رسیدن به پاسخ این سؤالات، کافی است تنها به یکی از روایات قرآنی، آن هم روایتی که تنها در آن روایت، نام زنی به صراحت آمده است، مراجعه کنیم. داستان حضرت مریم بنت عمران، یکی از چهار زن برگزیده عالم که مادرش پس از وضع حمل از اینکه دختری زاده، نگران است: «وَ لَیسَ الذَّکَرُ کَالاُنثَی» (آل عمران/ آیه 36)

اما همین دختر چنان به تربیت معنوی خود مشغول می‌شود و از خود آغاز می‌کند که سرمشق و الگوی پیامبر خدا می‌گردد: «کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیهَا زَکَرَیَّا المِحرابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزقًا» (همان سوره/ آیه 37) پیامبری که خود متصل به منبع وحی است، می‌پرسد: «یَا مَریمُ اَنَّی لَکِ هَذَا» (همان آیه).

شاید این بخش از آیه همان حلقه مفقوده در جامعه زنان امروزی باشد. ما در جامعه امروزی، مادران بی‌شماری را می‌یابیم که نگران تربیت معنوی فرزندان خود، آنها را تحت آموزش‌های مختلف از این جلسه به آن جلسه و از این معلم به آن معلم می‌برند! درحالیکه الگوی اصلی در مقابل چشمان کودکان، درحقیقت خودشان هستند.

آنها غافل از اینکه شبانه‌روز توسط فرزندانشان رصد می‌شوند و فرزندان آنها با چشمانی تیزبین الگوهای زندگی خود را در مادران خود جستجو می‌کنند، به جای پرداختن به رشد معنوی خود، فرزندان را به دست کسان دیگری، خواسته یا ناخواسته می‌سپارند و از نقش اصلی خود در این فرایند کاملاً غافل می‌شوند: «یَا ایُّها الّذینَ آمَنُوا عَلیکُم اَنفُسَکم» (المائده/ 105)

در روایت حضرت مریم سلام الله علیها، هر بار حضرت زکریا علیه السلام نزد او می‌رود، رزقی می‌بیند: هر بار رزقی، یعنی هر بار ثمره و پاداش فعلی الهی متفاوت از دیروز و فردا.

سحر دانشور: حوزه زنان رسانه ندارد!
 

معنویت و معنابخشی یعنی پرهیز از تکرار و روزمرگی

معنویت و معنابخشی یعنی پرهیز از تکرار و روزمرگی: «مَنِ اِسْتَوَى یوْمَاهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ» این الگو چنان تأثیرگذار است که پیامبر الهی را به حرکت درآورده، او را از ناامیدی از درگاه الهی که متناسب با شأن پیامبری‌اش نیست، به سوی امید «رَبِّ هَب لِی مِن لَدُنکَ ذُرِیَّةً طَیِّبَة» (همان سوره/ آیه 38) و امیدبخشی : «وَ امرَاتِی عَاقِر» (همان سوره/ آیه 40) به حرکت درمی‌آورد.

آنچه که از زنان در جامعه امروزی انتظار می‌رود؛ یعنی توجه به معنویت و پرهیز از روزمرگی و معنابخشی به زندگی خود و اطرافیان (خانواده)، ایجاد شوق، پویایی، تحرک و نشاط معنوی در زندگی با متصل شدن به خالق هستی و ایجاد رابطه دوستی با تنها دوست اطمینان‌بخش و مطمئن: «الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (الرعد/آیه 28)

سپس داستان از انحصار در خانواده و اطرافیان درآمده، خطاب آن جهانی می‌شود: «وَ إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ یا مَرْیمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ» (همان سوره/آیه 42) رسالت مریمی که در واقع پیامبر نیست، از حوزه خانواده و عشیره به جهانیان گسترش می‌یابد.

این داستان، ذهن خواننده را به رسالت پیامبران بزرگ الهی و از جمله پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه و آله نزدیک و منتقل می‌کند. آنجا که از حوزه عشیره و خانواده: «وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَكَ الْأَقْرَبِینَ» (الشعراء/ 214) و مخاطبینِ خاصِ«رِحْلَة الشِّتَاءِ وَالصَّیفِ» (قریش/آیه2) به دعوتی جهانی : «فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِینَ» (الحجر/ آیه 95) گسترش می‌یابد.

رسالت معنوی حضرت مریم سلام الله علیها از خود شروع می‌شود، به خانواده می‌رسد و از آنجا به خارج از خانواده و جهانیان منتقل می‌شود. این، نقش معنوی یک زن از نگاه قرآنی است.

انتهای پیام/